2017 feb. Kinheimtapijten, waar liggen ze?
Door verslaggever Bart Vuijk (NHD)
Kinheim tapijten; oude Beverwijkers kennen ze. De oude raadszaal in het gesloopte stadskantoor in Beverwijk was ermee belegd. Koninginnen hebben erop gelopen. De schepen van de Holland Amerika Lijn lagen er vol mee, en ook het Vredespaleis in Den Haag. Het gaat hier over de Koninklijke Hand-Tapijtknooperij Kinheim, die vanaf 1910 tot de sluiting in 1973 een collectie onverwoestbare tapijten heeft geproduceerd, met zeer opvallende en vooruitstrevende designs. Meer dan honderd jaar geleden werd het bedrijf opgericht door mevrouw Polvliet. Een dame die in Turkije het vak leerde van een vierjarig meisje. De tapijten werden gemaakt van wol van Berberse schapen. De jet-set van decennia heeft erop gelopen, en van de bijzondere ontwerpen genoten. Museum Kennemerland heeft al sinds jaar en dag een collectie Kinheimtapijten, een weefgetouw en foto’s en correspondentie. De historische onderzoekers René Muetsege en Ria van Roon van het museum zijn nu bezig met een omvangrijk project. Ze willen een complete catalogus van alle nog bestaande tapijten van de roemruchte Beverwijkse tapijtknoperij stichten. Daarvoor moeten ze overal ter wereld informatie vragen. De vrijwel onverwoestbare tapijten, die van mevrouw Polvliet persoonlijk levenslange garantie kregen, werden knoop voor knoop handgemaakt door een rits ‘meisjes’ die aan sommige tapijten met z’n drieën wekenlang werkten. Per vierkante meter waren 80.000 knopen nodig. ,,Een snel meisje haalde tweeduizend knopen per dag”, vertelt Ria van Roon, die zichzelf de kunst van het tapijtknopen ook heeft laten aanleren. ,,Op een weefgetouwtje van de kringloopwinkel.” Ze wil graag met een leskist met informatie, en een paar weefgetouwen de scholen in de regio langs. Zo krijgt de schooljeugd respect voor het oude ambacht. De tapijtknoperij leverde uitstekende producten, met ontwerpen waar beroemde kunstenaars voor tekenden. Maar toch viel het bedrijf in de tijd van automatisering niet overeind te houden. Probleem voor het Vredespaleis, dat een paar tapijten wil laten repareren. ,,We hebben voor ze gezocht, en we vonden alleen Iraniërs die dat nog kunnen doen’, vertelt Renë Muetsege. Hij wil graag van iedereen die informatie heeft over nog onbekende Kinheimtapijten, horen waar ze liggen, liefst met een foto erbij. Het moet uiteindelijk uitmonden in een boek, een radio-uitzending en een leskist.
Het pdf uit de krant: 20170201
NHD_Dagblad_Kennemerland_Kinheimtapijten